දිවා රැයේ සළු වියා වියා ඈ
වෙසේ තුරුණු හද විමන් වසා
රිදී සිනා ඇගෙ මැකී ගියා දෝ
විඩා මුවග දහදියෙන් තෙමා
සරා බිඟුන් කැළ නුරා බැලුම් දී
ඇගේ ලඟින් තටු සලා ගියා
සලා නෙතඟ මුදු කෝළ කතා නෑ
දෙපා නඟයි දිවි සටන කරා
No comments:
Post a Comment