ඇගේ සිනහව රැඳුණු මුවගට
ඇගේ නිලුපුල් සදිසි දෙනෙතට
පෙමින් බැඳුනෙමි බොහෝ කල් සිට
දිරිය නොමැතිව කියා ගන්නට
පෙරුම් පුරමින් හමුව මගතොට
දැනෙන සිතුවිලි මුසුව වදනට
ගැහෙන හදකින් යුතුව ඈ හට
පැවසුවෙමි මම ළංව සවණට
වදන ඇසුණා මහද රිදවන
එයින් පසු කී කිසිත් නෑසින
විවර කළ විට වැසුනු දෙනයන
ඈත යන රුව දුටිමි බොඳවුන
සිහින ලොව තුළ නොදැක ඒ වත
එකම රැයකදු පහන් වී නැත
ඇගේ සෙනෙහස නමැති මී විත
නෙලැබ මා සිත මිලින වී ඇත
No comments:
Post a Comment